Hoe ben je in aanraking gekomen met de vrijmetselarij en wat heeft er voor gezorgd dat je je hebt
laten inwijden?
Tijdens mijn stage bij motorenfabriek Werkspoor Amsterdam, in 1968, in het oude Kattenburg, had ik
tijdelijk een woonadres in de binnenstad, waar ik veel gezellige mensen ontmoette, voornamelijk in
de vele buurtcafétjes. Ik had in het tijdschrift Elsevier een artikel over vrijmetselarij gelezen, dat m’n
aandacht had getrokken. In het Logegebouw op Vondelstraat 39 in Amsterdam, zou een
voorlichtingsavond worden georganiseerd. Opgebeld, en een afspraak gemaakt. Ik vond daar een
bonte groep belangstellenden, waarin ik me al snel thuis voelde. Iemand van de Loge hield een
voordracht, waarvan mij het volgende nog is bijgebleven: “Interesse hebben in wat andere mensen
bezig houdt, begrip opbouwen voor elkaars uiteenlopende standpunten en culturen, om zo te
werken aan een betere wereld”. Verschillende nationaliteiten ontmoeten, met totaal verschillende
achtergronden leek mij interessant ( uniek ) Tijdens het gesprek met een der aanwezige leden, werd
me gevraagd wat mijn woonplaats was. Toen ik meldde dat het Katwijk, bij Leiden was, kreeg ik
direct te horen, “ in Leiden is een uitstekende Loge, genaamd La Vertu”.
Ik ben opgegroeid in een strikt calvinistisch gezin, dat naar mijn gevoel ook nogal antipapistisch was.
Het was voor mij duidelijk dat deze ‘papen’ heel wat onbezorgder leefden dan wij. Ik had veel
schoolvriendjes uit Katwijk Binnen en ik voelde mij in hun families erg thuis. Bovendien trok de
theatrale sfeer in de Rooms Katholieke Kerk me erg aan. (Eigenlijk ongepast voor iemand die uit het
overwegend Protestantse Katwijk aan Zee kwam!)
Ik moest gaan zoeken naar ‘iets anders’, anders dan dat zwaarmoedige en zwartgallige ‘zwarte
kousen gedoe’. Zo kwam ik bij de Vrijmetselarij terecht en dat is altijd een thuishaven gebleven. Door
mijn werk moest ik veel reizen, maar als het maar enigszins kon probeerde ik altijd bij de Zomer – en
Winter Sint Jan aanwezig te zijn. Tijdens die 50 jaren vrijmetselarij inmiddels alweer, heb ik best wel
eens “zwakke momenten” gekend, waarin het oude duiveltje in mijn oor fluisterde de loge te
verlaten. Maar die stap heb ik nooit aangedurfd. We hebben immers allemaal behoefte aan een
ankerplaats voor gelijkgestemden.
Wat heeft de vrijmetselarij jou gebracht in persoonlijk opzicht?
Toen ik in 1970, na de inwijding, mij bij de toenmalige 2e Opziener meldde kreeg ik een kassei in m’n
handen gedrukt, met de opdracht deze te bewerken, en ook de vermelding, dat ik daar voorlopig wel
mee bezig zou zijn!! De naam van die Opziener ben ik, na al die jaren, helaas vergeten. Maar….. de
goede man had gelijk! Na 50 jaar, ben ik er nog steeds mee bezig, en ik betwijfel of die Kubiek ooit
gereed komt! Het streven is om een beter mens te worden. Niet in de zin van, goed, beter, best. Niet
beter zijn dan anderen; het gaat niet om wie de fraaiste bouwstukken oplevert, of wie de meeste
insignes draagt, of iets dergelijks. Bewuster afwegen, om de juiste beslissingen te kunnen nemen. Dat
beleeft een ieder, geheel op zijn eigen wijze. Door de Loge voel ik me verlost van het, dogmatische,
zwart/wit denken. De vrijmetselarij heeft me ruimte gegeven, en heeft me geleerd om anders te
denken. Het zwart/wit heeft een positieve vorm gekregen, doordat het zwart en wit niet tegenover
elkaar staan, maar naast elkaar verbonden zijn.
